Σαρανταοχτώ ώρες μετά το ντέρμπι του Καραϊσκάκη υπάρχουν τρία δεδομένα. Το πρώτο ότι η Πολιτεία δεν έχει πάρει θέση για τίποτα. Ο Γ.Γ.Α. κ. Μπιτσαξής χθες περιόδευε κάπου στην Ήπειρο. Ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Νηκιτιάδης μάλλον διαβουλεύεται (!) το νέο αθλητικό νόμο. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής μάλλον χθες άργησε να ξυπνήσει – Κυριακή όλοι δικαιούνται λίγο ύπνο παραπάνω.
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι η Σούπερ Λίγκα, δηλαδή ο φορέας που διοργανώνει το πρωτάθλημα δεν έχει πει τίποτα: Δεν έχει βγει ούτε καν μια ανακοίνωση με την οποία να καταδικάζονται τα όσα έγιναν στο ματς. Φυσικά θα ήταν έκπληξη το αντίθετο. Από τη στιγμή που πρόεδρος της Λίγκας είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού θα ήταν δύσκολο ο ίδιος άνθρωπος να καταδικάσει τον εαυτό του!
Το τρίτο δεδομένο είναι ότι ήδη εξυφαίνονται από διάφορους κύκλους σχέδια βεντέτας. Ήδη έγινε επίθεση στο βοηθό διαιτητή που δε μέτρησε το γκολ του ΠΑΟ: Ο κ. Τρύφωνας στην Κέρκυρα προπηλακίστηκε από αγνώστους. Χθες βράδυ έπεσαν μολότοφ και στη Σουπερλίγκα: Σύντομα θα έχουμε χειρότερα.
Η απορία όσων καταλαβαίνουν είναι πώς φέτος δεν θα υπάρξει νεκρός όταν στο πρόγραμμα των πρωταθλημάτων υπάρχουν αγώνες play off του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού στο μπάσκετ και ένας Θεός ξέρει και σε πόσα άλλα αθλήματα.
Φυσικά αυτός ο προβληματισμός απασχολεί ελάχιστους. Οι πολλοί είτε απέχουν από το γήπεδο και παρακολουθούν το εγχώριο ποδόσφαιρο ως ένα είδος freak show που διεξάγεται με όρους ζούγκλας, είτε ανήκουν στην κατηγορία των κυριλέ κάφρων, που ναι μεν δεν θα μπουν στο γήπεδο για να δείρουν ένα ποδοσφαιριστή, αλλά άνετα πάνε στο γήπεδο για να διασκεδάσουν βρίζοντας, ουρλιάζοντας και απαιτώντας από τους νεαρότερους να τα σπάσουν αρκεί ο αντίπαλος να θυμάται ότι εδώ είναι Πειραιάς, Τούμπα, Λεωφόρος – βάλτε ότι θέλετε.
Για μένα αυτοί οι κυριλέ κάφροι είναι χειρότεροι από τους άλλους κυρίως γιατί ανάμεσά τους διακρίνω και αρκετούς παράγοντες που επαίρονται για το γεγονός ότι είναι οπαδοί.
Λογικά τα όσα έγιναν στο Καραϊσκάκη μετά το τέλος του ματς θα ‘πρεπε να έχουν σταθεί αιτία για μια επ’ αόριστο διακοπή του πρωταθλήματος κυρίως γιατί υπεύθυνοι για το χάλι είναι (είμαστε) όλοι: Παραφράζοντας τον Πάγκαλο θέλω να πω ότι μαζί τα κάναμε…
Όλοι όσοι έχουν την ελάχιστη συμμετοχή σε αυτό που λέγεται πρωτάθλημα (οπαδοί, παράγοντες, δημοσιογράφοι κι εγώ μέσα) δεν έχουν τίποτα για το οποίο να υπερηφανεύονται (αν είναι νοήμονες άνθρωποι…) και αντιθέτως έχουν πολλά για τα οποία θα ‘πρεπε να απολογηθούν: Δεν πρόκειται να το κάνει κανένας γιατί όλοι βολεύονται.
Το χειρότερο στην περίσταση είναι ότι δεν μπορεί να γίνει και καμία απολύτως δημόσια συζήτηση γιατί ο οπαδισμός έχει καταφέρει να διαλύσει κάθε προσέγγιση. Αν τολμήσεις να θυμίσεις ότι ντου οπαδών στον αγωνιστικό χώρο είχαμε παντού όπου υπάρχουν οπαδοί (στο ΟΑΚΑ π.χ μπήκαν μέσα οι οπαδοί της ΑΕΚ σε δυο ντέρμπι, αλλά και οπαδοί του ΠΑΟ που κυνηγούσαν τους παίκτες της ομάδας τους μετά την ήττα από το Βόλο) θα σου πουν ότι γενικεύεις τη συζήτηση για να πέσει στα χαλαρά ο Ολυμπιακός – λες και
αυτό μπορεί να γίνει!
Δυστυχώς ο παραλογισμός του οπαδισμού δεν επιτρέπει καμία προσέγγιση πέραν της βίαιας: Η φρικτή αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού χάρηκαν για όσα έγιναν στο γήπεδο (πριν, κατά τη διάρκεια και στο φυσικά στο τέλος του ματς) και η ίδια συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων οπαδών ζει περιμένοντας τη στιγμή που θα κάνει στους παίκτες του Ολυμπιακού τα ίδια.
Το ποδόσφαιρό μας, αφορά οπαδούς και φυσικά από τέτοιους διοικείται: Δεν θα μπορούσε το πράγμα να είναι διαφορετικό. Οπότε η λύση είναι απλή: Ή κάνεις πόλεμο στον οπαδισμό (διακόπτεις το πρωτάθλημα, αποσύρεις τις ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη, επιβάλεις την τάξη διώχνοντας τους από τα γήπεδα) ή τους αφήνεις να σκοτώνονται μεταξύ τους και παρακολουθείς το πράγμα εξ αποστάσεως ομολογώντας ότι αυτό που βλέπεις είναι κάτι σαν ρωμαϊκή αρένα όπου υπάρχουν χριστιανοί και λιοντάρια. Πολύ φοβάμαι ότι το Κράτος μας θέλει το δεύτερο.
Α, για να μην το ξεχάσω έγινε κι ένα ματς. Στο οποίο ο Ολυμπιακός κέρδισε με την σκανδαλώδη βοήθεια της διαιτησίας περίπου όπως προβλέπονταν. Όταν ο διοργανωτής του πρωταθλήματος είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού τότε το στοιχειώδες fair play είναι κάτι που αφορά την όποια παιδεία και παλικαροσύνη του. Αυτοί που του χάρισαν όλη αυτή την εξουσία είναι δύσκολο σήμερα να βρουν το δίκιο τους γκρινιάζοντας: Στις εκλογές της Λίγκας ο διοργανωτής Μαρινάκης πήρε 14 ψήφους – μόνο ο Άρης δεν τον ψήφισε!
Κυνικά και ανενόχλητα ο Μαρινάκης κάνει ό,τι γουστάρει σαν οπαδός σε ένα πρωτάθλημα που αφορά οπαδούς και το οποίο όποιος το κερδίζει εξασφαλίζει ως μπόνους από το Τσάμπιονς Λιγκ.
Οι οπαδοί χειροκροτούν τη συμπεριφορά του και από το χειροκρότημά τους θα γιγαντώσει κι άλλο. Το ενδιαφέρον θα ήταν αν θα είχε την ίδια συμπεριφορά έτσι και του κόβονταν η πρόσβαση στα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά ποιος να τολμήσει…
Ο Σωκράτης είχε «παράγκα». Ο Βαγγέλης δεν έχει. Απλώς, έτυχε ο Καλόπουλος και δεν άφησε… σπόρι να πέσει στην από ‘κει μεριά.
Ο Σωκράτης έκανε «Ριζούπολες». Ο Βαγγέλης είχε ένα γήπεδο «εκκλησία» προχθές. Άλλο αν στη Ριζούπολη ποτέ οι «επιστήμονες» δεν μπήκαν μέσα στο τερέν να κοπανήσουν αλλόθρησκους…
Ο Σωκράτης έκανε «χο! χο!». Ο Βαγγέλης δεν κάνει «χο! χο!». Κοινώς, σε αστειεύεται.
Ο Σωκράτης δεν έγινε ποτέ ο ίδιος πρόεδρος της ΕΠΑΕ ή αργότερα της Σούπερ Λιγκ. Ο Βαγγέλης με τη μία. Πρόεδρος όλων των ομάδων. Χο!χο! Που θα έκανε κι ο Σωκράτης…
Ο Σωκράτης δεν πήγαινε από 8 χρονώ στο Καραϊσκάκη, όπως δήλωσε ότι έκανε ο Βαγγέλης, διότι ήταν με την οικογένειά του πολιτικοί πρόσφυγες στην Ανατολική Ευρώπη. Κοινώς, άργησε να μάθει τα… κατατόπια και δεν πήρε «στεγνά» πρωτάθλημα στην πρώτη χρονιά της προεδρικής του ενασχόλησης με τον Ολυμπιακό.
Ο Σωκράτης είχε έναν κύκλο επιχειρήσεων που έβγαζε λεφτά από το Δημόσιο. Και το χρήμα του «μύριζε» σε πολλούς. Ο Βαγγέλης έχει γενικώς κι αορίστως χρήμα από τη ναυτιλία… Το χρήμα του δεν «μυρίζει» σε κανέναν…
Για κοίτα που στα γεράματα θα νοσταλγήσω τον Σωκράτη… Ο μη χείρων βέλτιστος, που λένε και οι μορφωμένοι του κυνοκομείου…